Konserwacja grobowca Konstantego CZYSZKOWSKIEGO  na cmentarzu Montée de Silhol w Alès, Francja

Konstanty Czyszkowski urodził się 9 kwietnia 1814 r. we wsi Klwaty w powiecie radomskim. Pochodził z rodziny szlacheckiej. We wrześniu 1830 r. rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Jak młody kadet uczestniczył w powstaniu, które wybuchło w listopadzie i wojnie z Rosją w 1831 r. Po klęsce znalazł schronienie we Francji wraz z resztą polskiej armii, stacjonującej w Palais des Papes w Awinionie. Otwarcie uniwersytetów i szkół wyższych dla młodych Polaków pozwoliło mu w 1836 r. wstąpić do szkoły górniczej w St. Etienne. Jako błyskotliwy student, ukończył studia w 1838 roku z dyplomem pierwszej klasy. W 1841 r. przybył do Alès i pracował z Félixem Varin d'Ainvelle w Departamencie Górnictwa. Bardzo ceniony za swoją pasję i wiedzę z zakresu mineralogii, podróżował konno po Cévennes w towarzystwie słynnego geologa Emiliena Dumasa, poszukując minerałów dla powstającego przemysłu metalurgicznego. W 1847 r. zrezygnował ze stanowiska pracownika państwowego w Departamencie Górnictwa i zaangażował się w przemysł stalowy; został mianowany dyrektorem odlewni w Gagnières. W 1853 r. powrócił do Alès i przejął kierownictwo zakładów odlewniczych Fonderies et Forges d'Alais oraz Compagnie Drouillard et Benoist d'Azy, znanych obecnie jako Fonderie et Forges de Tamaris. Inżynier Czyszkowski był uznanym specjalistą w zakresie budowy i modernizacji wielkich pieców. Był jednym z pierwszych członków Société Minéralogique de France. Żonaty z Elizą Beau, ze starej protestanckiej rodziny w Cévennes. Ich syn Stephen, jeden z pięciorga dzieci, uczeń szkoły górniczej w St. Etienne, został geologiem i autorem licznych prac mineralogicznych. Konstantyn zmarł nagle 5 maja 1870 roku, podczas budowy przejścia kolejowego na moście Tamaris.

Obraz zawierający zewnętrzne, budynek, dom, kamień

Opis wygenerowany automatycznie

Odnowiony staraniem Polskiego Towarzystwa Heraldycznego dzięki Dofinansowaniu ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego